TUGAS KLIPING BAHASA JAWA
SANDIWARA

NAMA
KELOMPOK :
1.
EKA FERIANA (04)
2.
SITI FITRIANI (26)

SMP N 1 JEKULO KUDUS
Esok kang padang, srengenge mencorong saka wetan.
Sakwise bel mlebu muni ing salah sawijining kelas ana bocah-bocah kang lagi
ngenteni gurune mlebu ing kelase. Ana kang sinau, uga ana bocah kang dolanan HP
sakkarepe dhewe. Salah sawijining koncone ngilokke aja dolanan HP dheweke malah
nyrengeni koncone.
Difa : “asik... gak ana guru,dolanan
HP ae ah...”
Dika : “eh,mengko nek ana guru lho
Fa..., HP mu iso disita
Karo guru.”
Difa : “geneo! Kenapa kuwe seng
ngurusi? Aku ae gak kok.”
(jawabe karo rasa lara ing ati)
Raisa : “jarke ae Dik, dheweke pancen gak
iso dikandhani.
Angger engko HP ne
kecekel guru banjur disita, mesthi
dheweke nangis-nangis.”(jawabe)
Galih : (mlaku marani lawang lan nginjen ing benggangan
Lawang)”ana guru, ana
guru”(karo mlayu ing
Panggonan lungguhe lan
gawe konco-koncone anteng).
Ora suwe maneh lawang kelas kebukak lan iku
mau jebule pancen guru tenan mlebu kelas.
Bu.
Tyas : (mlebu ing njero
kelas)”assalamu’alaikum wr.wb”.
Bocah : (bareng-bareng jawab salame bu
Tyas)
“wa’alaikumsalam wr.wb”.
Bu.
Tyas :” dino iki ibu arep mbahas PR
kang ibu wenehi dekwingi.
Ibu arep takon , sapa
salah sawijining kowe sing durung
Ngerjakno PR angkat
tangane ?”
Bocah : (kabeh bocah podo ngangkat tangane,
Difa malah ora
Ngangkat tangane
dheweke malah gledah tase).
Bu.
Tyas :” Difa ! genea kowe ora
ngangkat tangan kowe lan kowe
Malah sak karepmu
dhewe nggledah tasmu. Apa kowe
Ora nggarap PR kang
ibu wenehi.”(karo nyedhaki Difa).
Difa :”mboten bu. Kawula sampun
nggarap PR saking ibu.
Kulo mboten ngertos
buku kawula wonten pundi. Dek
Dalu sampun kulo
lebetke tas.”
Bu.
Tyas :”gak mungkin nek keri neng
omah, nek pancen kowe
sinau bukumu ora bakal
keri neng omah.”(jawabe bu
Tyas banjur di teruske)”cobo
kowe, apa rumuse volume
limas segilima ?”
(takone bu Tyas).
Difa :”mboten ngertos bu, kawulo
supe.”
Raisa :”bu. Wau Difa dolanan HP
sakderengipun ibu mlebet ing
Kelas”.
Difa : “gak kok, sopo seng dolanan HP
?”
Galih :”westah ngaku ae Fa, gak usah
ngapusi. Nek kowe ngaku
Yen kowe mau dolanan HP.
Sakniki HP nipun dilebetke
ing selorok bangkunipun
Bu!”.
Raisa :” yo Fa kowe ngaku ae karo bu Tyas
nek kowe mau
dolanan HP. BU tyas gak
bakal nesu utawa ngamuk
yen kowe ngaku”.
Bu
Tyas : “coba kowe Difa maju rene”.
Difa :”banjur maju mengarep lan gak
nyangka klambi seragam
Seng mburi metu).
Galih : (ngangkat tangane)”bu seragamipun
Difa ingkang
Wingking medal”.
Bu.
Tyas :”kana dibenerno disek klambimu
mengko mbalek rene
Maneh”.
Difa : (metu saka kelas lungo ing WC).
Bu.
Tyas :”bocah-bocah aja nyampi
bocah-bocah niru kelakuane
Difa iku”.
Bocah :”inggih bu”.
Difa : (mlebu ing kelas ngadek ing
ngarepe bu Tyas).
Bu.
Tyas :”kowe iku sebenere pinter Fa
amarga kowe ae sing rasa
-rasa sinau. Cobo ae
kowe ora rasa-rasa sinau mesthi
kowe iso ngalahno Dika,
Raisa, lan Galih”.
Difa :”inggih bu”.
Bu.
Tyas :”yo wes lungguh kana saiki ibu
maafno kowe, yen kowe
ngono maneh ibu gak bakal
maafno kowe lan ibu bakal
ngundang wongtuamu
mrene”.
Difa : (mlaku ing panggonane).
Bu.
Tyas :”Raisa cobo kowe cek seloroke
Difa”.
Raisa : (ngeti seloroke Difa lan jupuk
Hpne)”niki bu Hpnipun
Difa”.(ngewehno HP ne ing
bu Tyas).
Bu.
Tyas : (njalok Hpne)”wes ibu lanjutke
ae pelajarane dina iki.
Sapa kang reti apa rumuse
teko volume limas segilima?”.
Dika
cs : (ngangkat tangane lan
bareng-bareng njawab)”kula bu”.
Bu.
Tyas :”seng liyane endi?wes iki ae Dika,
Raisa, lan Galih rasan
seng iso?”(ngeti kiwo
tengen).
Difa :”kula bu. Rumusipun volume limas
segilima inggih niku
sepertelunipun luas alas
dipeng duwure”.
Bu.
Tyas :”bener. Genea mau kowe kndo neng
ibu ora reti. Yo wes
amarga bel wes muni
pelajaran dino iki ibu tutup. Ibu
tutukke sesok maneh.
Billahitaufikwalhidayah
wassalamu’alaikum wr.wb”.
bocah : (bareng-bareng njawab
salam)”wa’alaikumsalam wr.wb.
alhamdulillahhirobbilalamina’.
Bu.
Tyas :(metu saka kelas).
Raisa :”teng kantin yok Dik, Lih”(ngampiri
Dika lan Galih).
Difa :”sa aku ora mbok jak neng
kantin?”(rai kang sedih).
Dika :”lapo kene ngejak kowe. Nek kowe
pengen tuku neng
kantin tuku ae dhewe
kana”(jawabe karo rada nesu).
Galih :”weslah kenapa kene ngurusi Difa.
Jarno ae de’e dewekan
ing kelas. Ayo neng kantin”.
Raisa
cs : (lungo ninggalno Difa dewekan
neng kelas).
Difa : (nyanyi karo rai sedih karo
lungguh ing
panggonane)”dhewekan meneh, dhewekan meneh,
saiki
aku ora dhuwe konco meneh,
gak tau ana seng gelem
awor aku...kawet koncoku
lungo ninggalno aku”.
Gak suwe meneh bar iku Raisa, Dika, lan Galih
mlebu ing kelas karo nggawa jajane seng dituku ing kantin.
Galih :”huumm...enake(mamerno pakanane karo
Difa karo
mangan jajane).
Difa :”kowe sengojo yo ,supoyo
aku......?”.
Galih :”supoyo apa.......?”(ngomong karo
Difa rada kasar).
Difa :”weslah aku gak pengin tukaran karo
kowe”(nyerah karo
ngetokno rai kang sedih).
Raisa :”weslah genea kene pada tukaran.
Mending kene neng
perpus ae. Maca-maca
sakdurunge bel mlebu muni”.
Raisa, Galih, lan Dika banjur ninggalno Difa
ing kelas. Raisa lan konco-koncone mlaku ing perpustakaan. Tekan ing
perpustakaan Raisa lan konco-koncone ora maca-maca malah pada njagong.
Dika :”eh...apa kowe ora saake ngeti Difa
koyo ngono. Saake tah
gak si, kawet dek esok
dheweke entok masalah”.(karo
ngeti Raisa lan Galih).
Raisa :”yo Dik. Aku pada ae yo saake re.
Kowe piye Galih apa
kowe pada kene saake karo
Difa? Kenapa gak kene jak
Difa dadi sahabate
kene”.(ngeti Galih kang kawet mau
meneng wae).
Galih :” yo weslah aku nganot karo kowe-kowe
ae. Nek ngono
kene balik ae neng kelas.
Kene mending nemoni Difa,
mesti dheweke seneng yen
kene ngejak dheweke mlebu
ing persahabatane kene”.
Bareng omong-omongan neng perpustakaan Galih
lan konco-koncone mbalek ing kelas. Tekan ing kelas dheweke ketemu karo Difa.
Banjur dheweke cah papat dadi sahabat kang sejati seng ogak tau tukaran.
Raisa :”Dif, maaf yo dek mau kene ninggalno kowe
dhewekan”.
Difa :”yo gak papa ko Sa”(jawabe).
Dika :”Dif aku dhuwe kabar kanggo kowe.
Mesthi kowe seneng”.
Difa :”kabar apa tah Dik?”.
Dika :”emm...wei ngerti tah gak yo!”.
Galih :”ngene lo Fa. Mau kene lungo ing perpus
kene pada
rembugan yen kowe gelem gak
dadi sahabate kene”.
Difa :”apa bener Sa, Dik, Galih?”(takok
karo wajah kang seneng).
Raisa :”iyo Dif, kene sepakat nek kowe dadi
sahabate
kene”(jawabe).
Difa :”hore aku dhuwe sahabat”.
Jarum jam terus mlaku, dina ganti dina. Nganti
gak ana wektu kanggo gak bareng-bareng. Angger lungo lan muleh sekolah Raisa
lan konco-koncone pada bareng-bareng. Nganti dheweke pada gedhe, dheweke yo
tetep pada ketemu. Nganti angger dina dheweke pada dolanan bareng. Pancen bener
persahabatan iku iso dimulai saka permusuhan.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar